Feiten

Werknemer is sinds 26 juli 2020 in dienst bij werkgever in de functie van taxichauffeur op basis van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd op basis van 32 uur per week. Op de arbeidsovereenkomst is de cao Zorgvervoer en Taxi van toepassing. Werknemer heeft zich op 24 november 2022 ziekgemeld. Bij beslissing van 2 oktober 2024 heeft het UWV aan werkgever een loonsanctie opgelegd, inhoudende dat werkgever het loon moet doorbetalen tot 20 november 2025 omdat hij niet aan zijn re-integratieverplichtingen heeft voldaan. Werkgever heeft geen bezwaarschrift tegen voornoemde beslissing ingediend. Bij verstekvonnis van 28 mei 2025 is werkgever onder meer veroordeeld tot betaling van het achterstallig loon over de maanden november 2024 tot en met maart 2025. Werkgever heeft ook het loon over de maanden april tot en met juli 2025 niet betaald. Werknemer vordert onder meer (a) dat de gestelde feiten of rechten die door een partij zijn gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende zijn betwist, als vaststaand moet beschouwen, met uitzondering van zijn bevoegdheid bewijs te verlangen, zo vaak aanvaarding van de stellingen zou leiden tot een rechtsgevolg dat niet ter vrije bepaling van partijen staat, (b) achterstallig loon en (c) een correcte loonbetaling vanaf 1 augustus 2025 tot zolang het dienstverband voortduurt.

Oordeel

De vordering onder (a) wordt afgewezen, omdat daarvoor naar het oordeel van de kantonrechter geen grondslag is gesteld of gebleken. Als onweersproken staat vast dat werkgever het loon over de periode april tot en met juli 2025 niet  heeft betaald. De kantonrechter heeft werkgever daarom veroordeeld tot betaling van het achterstallig loon als gevorderd, inclusief de wettelijke verhoging en de wettelijke rente daarover. De vordering tot betaling van het loon vanaf augustus 2025 wordt ook  toegewezen. Werkgever wordt ook veroordeeld tot het verstrekken van een loonspecificatie over alle nog te verrichten betalingen op straffe van een dwangsom.