Feiten

Werknemer is van 7 juni 2015 tot aan zijn overlijden op 30 december 2024 bij werkgever in dienst geweest als automonteur. De eiser (A) in deze uitspraak is de (enige) zoon en erfgenaam van werknemer. Bij e-mail van 2 januari 2025 heeft A werkgever verzocht om het salaris van werknemer over de maand december per omgaande (alsnog) over te maken. Er is op 2 januari een nettobedrag van € 948,76 overgemaakt met de omschrijving ‘salaris december’. Bij e-mail van 31 januari 2025 heeft A werkgever verzocht om de eindafrekening. Op deze eindafrekening stond naast het loon over december ook nog een uitbetaling van de vakantiegeldreservering. Bij brief van 29 april 2025 heeft A aan werkgever verzocht om uiterlijk op 6 mei 2025 de overlijdensuitkering en het niet-betaalde bedrag van de eindafrekening uit te betalen en om de vakantiedagenadministratie vanaf 2020 met daarbij loonstroken over 2023 en 2024. Werkgever heeft hieraan geen gehoor gegeven. A vordert betaling van enkele posten, namelijk het bedrag aan resterende eindafrekening, openstaande verlofdagen met daarbij wettelijke verhoging en rente.

Oordeel

De vordering tot betaling van het resterende deel van de eindafrekening wordt toegewezen. Werkgever betwist deze vordering niet, maar doet een beroep op verrekening met (de waarde van) de mobiele telefoon die hij destijds aan A ter beschikking heeft gesteld. Het verrekeningsberoep slaagt niet. Zodoende wordt werkgever veroordeeld tot betaling van het niet-betaalde deel van de eindafrekening. A vordert uitbetaling van 65,5 vakantiedagen over de periode van 2020 tot en met 2024. Werkgever heeft het aantal door A gestelde vakantiedagen betwist. Onder verwijzing naar een vakantiedagenoverzicht van 2023 stelt werkgever zich op het standpunt dat het verlofsaldo negatief is, zodat A niets meer te vorderen heeft. De kantonrechter oordeelt dat werkgever het door A gestelde openstaande vakantiedagensaldo onvoldoende gemotiveerd heeft weersproken zodat de vordering (grotendeels) wordt toegewezen.