X Holding B.V./werkneemster

Werkneemster (geboren 1969) is per 1 november 1997 in dienst getreden van (de rechtsvoorganger van) werkgever. Werkgever houdt zich bezig met het op interimbasis beschikbaar stellen en opleiden van financiële specialisten voor banken, verzekeringen en pensioenfondsen. Werkneemster is op 8 november 2012 op staande voet ontslagen wegens het wegnemen van kasgelden. Aanleiding voor dit ontslag vormde videobeelden waaruit – volgens werkgever – zou blijken dat werkneemster kasgelden wegneemt. Nadat werkgever werkneemster met deze beelden heeft geconfronteerd, zou werkneemster een bekentenis hebben afgegeven. Daarop is werkneemster later evenwel teruggekomen. De kantonrechter heeft het ontslag niet rechtsgeldig geoordeeld.

Het hof oordeelt als volgt. Uit de verschillende gedingstukken blijkt duidelijk dat werkneemster op verschillende momenten goederen van werkgever heeft weggenomen. Dit blijkt uit haar bekentenis, haar spijtbetuigingen aan werkgever en collega’s na 8 november, en uit de verklaring van de partner van werkneemster en het teruggestorte bedrag van ruim € 1.055 op 13 november 2012. Een dergelijke gedraging vormt een dringende reden in de zin van artikel 7:677 BW. Aan de dringendheid van de reden doet niet af dat werkneemster langere tijd voor werkgever naar tevredenheid werkzaam is geweest, omdat immers een dergelijk handelen een zodanig zware hypotheek op de relatie werkgever-werknemer legt dat in redelijkheid van een werkgever niet kan worden verlangd dat de arbeidsverhouding wordt voortgezet. Andere bijzondere omstandigheden waar rekening mee zou moeten worden gehouden zijn niet gesteld noch gebleken. Nu werkgever op de dag van het uitlezen van de videobeelden (8 november) werkneemster heeft ontslagen, moet het ontslag onverwijld worden geoordeeld ook al betrof het een gedraging van 3 november.

Ten slotte is door werkneemster nog betoogd dat in rechte geen gebruik gemaakt mag worden van de camerabeelden, omdat deze zijn gemaakt zonder de ‘regelgeving’ in acht te nemen. Daarbij doelt zij kennelijk op de omstandigheid dat de camera is geplaatst zonder het personeel in te lichten en zonder dat tevergeefs getracht is andere (minder vergaande) mogelijkheden te beproeven. Die stelling faalt. Naar voorshands onbetwist vaststaat heeft werkgever een camera geplaatst in een bedrijfspand van haar waar zich de kas bevond en waarin tijdens het weekend normaal gesproken niet werd gewerkt. Niet goed valt in te zien op welke wijze werkgever, die uiteraard gerechtigd is zijn kasgeld te doen bewaken, hierbij onrechtmatig jegens het personeel (dus ook werkneemster) heeft gehandeld. Zelfs zonder dat er sprake was van enig vermoeden van verduistering kan niet gezegd worden dat het gebruik van een camera onder die omstandigheden als niet geoorloofd zou zijn aan te merken, laat staan in de situatie dat er reeds gelden waren verdwenen. De ‘regelgeving’ waar werkneemster zich op beroept, ziet vooral op situaties dat werknemers zich in een normale situatie op de werkvloer onbespied mogen wanen, terwijl niettemin een camera is ingezet. De situatie waarin de opnames in dit geval zijn gemaakt onderscheidt zich echter wezenlijk van deze laatste situatie, nu het pand waarin de camera was geplaatst in het weekend niet was aan te merken als een ‘werkvloer’ waar een werknemer zich onbespied mocht wanen.