Feiten

Nina.Care B.V. is een onderneming op het gebied van au-pairdiensten. Werknemer is op 30 september 2024 in dienst getreden bij Nina.Care in de functie van Sales & Intake Agent voor de duur van één jaar. Het laatstverdiende salaris bedraagt € 2.800 bruto per maand, exclusief vakantiegeld en (proportionele) bonus. In de arbeidsovereenkomst van werknemer is opgenomen dat hij (ten minste) twee dagen fysiek op kantoor moet werken en drie dagen op afstand. In maart 2025 is een nieuwe bonusregeling ingevoerd. De bonus wordt maandelijks separaat uitbetaald over de maand daarvoor. In januari 2025 heeft werknemer de wens geuit om in mei 2025 samen met zijn partner naar Valencia te verhuizen en vanuit daar zijn werkzaamheden voor Nina.Care te verrichten. Per e-mail van 24 februari 2025 heeft hij dat bevestigd en voorstellen gedaan voor betaalmethoden van zijn loon. Werknemer stelt met Nina.Care te zijn overeengekomen dat als hij zijn doelen voor maart 2025 zou behalen, hij vanaf mei 2025 zijn werkzaamheden vanuit Valencia kon verrichten. Toen hij zijn doel over maart ruimschoots had behaald, mocht werknemer er dan ook gerechtvaardigd op vertrouwen dat hij naar Valencia kon verhuizen om vanuit daar zijn werkzaamheden voor Nina.Care voort te zetten. Partijen hebben discussie over de vraag onder welke voorwaarden het werknemer was toegestaan om vanaf mei 2025 zijn werkzaamheden te verrichten vanuit Valencia. Werknemer is naar Valencia verhuisd. Hij is sinds de week van 5 mei 2025 niet meer op kantoor geweest. Nina.Care stelt dat er sprake is van werkweigering en heeft vanaf mei het loon niet meer doorbetaald.  

Oordeel

De kantonrechter heeft de loonvordering van werknemer toegewezen onder meer omdat (a) vaststaat dat op grond van de arbeidsovereenkomst werknemer ten minste twee keer per week fysiek op kantoor moest werken en drie dagen op afstand, (b) ook vaststaat dat partijen vanaf januari 2025 meerdere keren hebben gesproken over de wens/het voornemen van werknemer om (samen met zijn partner) in mei 2025 naar Valencia te verhuizen om vanuit daar zijn werkzaamheden voor Nina.Care te verrichten (dus volledig op afstand), (c) vaststaat dat Nina.Care daar welwillend tegenover stond en (d) vaststaat dat werknemer zijn doel voor de maand maart 2025 ruimschoots heeft behaald. De kantonrechter is van oordeel dat hiermee voldoende aannemelijk is gemaakt dat partijen hebben afgesproken dat als werknemer zijn doel voor maart 2025 behaalde, hij vanuit Valencia mocht werken. Het standpunt van Nina.Care dat partijen hebben afgesproken dat volledig op afstand werken alleen was toegestaan als werknemer ook zijn doel voor de maand april 2025 (en de daarop volgende maanden) zou behalen, is tegenover het gedocumenteerd standpunt van werknemer onvoldoende onderbouwd. In haar verweer en op de zitting heeft Nina.Care erop gehamerd dat zij richting werknemer heel duidelijk is geweest over de voorwaarden omtrent zijn verhuizing en dat op afstand werken nooit is goedgekeurd, maar dat blijkt niet uit de overgelegde correspondentie. Nina.Care heeft naar het oordeel van de kantonrechter sinds mei 2025 ten onrechte het loon opgeschort. Daarbij wordt nog betrokken dat het werknemer volgens zijn arbeidsovereenkomst sowieso was toegestaan om drie dagen per week op afstand te werken, en het hem was toegestaan om vier weken vanuit het buitenland te werken, zoals werknemer ook onbestreden heeft aangevoerd. De vordering met betrekking tot de bonus over april 2025 is toegewezen. Met betrekking tot de gevorderde individuele maandbonus vanaf mei 2025 en de kwartaalteambonus overweegt de kantonrechter dat het binnen het bestek van dit kort geding niet mogelijk is om vast te stellen of werknemer recht heeft op uitbetaling hiervan, en zo ja, wat de hoogte zou moeten zijn. Ook de vordering tot wedertewerkstelling wordt toegewezen.