werknemer/Reaal Verzekeringen NV

Werknemer is sinds 1 april 1989 in dienst geweest van de rechtsvoorganger van Reaal, de N.V. Levensverzekeringsmaatschappij UAP-Nederland (hierna: UAP). Bij indiensttreding is werknemer opgenomen in de pensioenregeling van UAP. Op de arbeidsovereenkomst was de cao voor het verzekeringsbedrijf (Buitendienst) van toepassing. Werknemer is per 23 oktober 1995 arbeidsongeschikt geworden en sedert 24 oktober 1996 is hij volledig (80-100%) arbeidsongeschikt geacht in het kader van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO). In verband met deze arbeidsongeschiktheid is vanaf diezelfde datum zijn arbeidsongeschiktheidspensioen ingegaan. Vanaf 24 oktober 1997 is zijn pensioenopbouw premievrij voortgezet. Met ingang van 1 mei 1998 is het dienstverband tussen werknemer en UAP geëindigd. De kern van het geschil betreft de wijze en hoogte van de indexering van het pensioen. Tussen partijen is niet in geschil dat de arbeidsongeschiktheidsuitkering en (te zijner tijd) het ouderdomspensioen, althans de pensioengrondslag, van werknemer moet worden geïndexeerd, maar wel wat de wijze van indexering is. Werknemer heeft gesteld dat indexering moet plaatsvinden aan de hand van de maatstaf die is vervat in de cao 1996-1997 (hierna ook: de oude cao), ook als de regeling in het pensioenreglement – dat een afwijkende indexeringsmaatstaf kende – op een lagere indexering uitkomt. Deze cao-maatstaf houdt in dat indexering plaatsvindt met het geschoonde prijsindexcijfer van het CBS met een maximum van 3% per jaar (hierna mede: het prijsindexcijfer). Reaal stelt op haar beurt dat de indexeringsmaatstaf wordt bepaald door het op werknemer van toepassing zijnde pensioenreglement, zoals dit is gebaseerd op de inhoud van de in de loop der tijd gewijzigde cao-bepalingen die volgens Reaal ook op werknemer van toepassing zijn, zonder minimumindexering, waarbij, zoals de cao sedert 1998 bepaalt, de werkgever streeft om te indexeren conform het prijsindexcijfer met maximaal 3%, maar dit niet de bodem is zoals in de oude cao. Feitelijk komt het indexeringspercentage volgens de systematiek van het pensioenreglement sedert een aantal jaren lager uit dan het prijsindexcijfer zoals dit in de oude cao werd genoemd. De kantonrechter heeft de vorderingen van werknemer afgewezen.

Het hof oordeelt als volgt. Voor zover door werknemer wordt gesteld dat de indexering overeenkomstig het, ook latere, reglement niet meer voldeed aan de minimumeisen van de voormelde cao en dat hem daarom een aanspraak op indexering overeenkomstig de regeling van deze cao (het prijsindexcijfer) toekomt, verwerpt het hof deze stelling en overweegt daartoe als volgt. Werknemer heeft aangevoerd dat de toepasselijkheid van de oude cao werd gefixeerd door zijn arbeidsongeschiktheid op de datum van het ingaan van zijn arbeidsongeschiktheidsuitkering, zijnde 24 oktober 1996, omdat daarna sprake is van een lege arbeidsovereenkomst. Werknemer stelt dat hij niet gebonden is aan een nieuwe cao of een reglement waarbij de indexering lager uitkomt dan uit de oude cao volgt. Het hof is van oordeel dat, zo al sprake zou zijn van een fixering als door werknemer is gesteld, dit in elk geval niet op de door hem genoemde arbeidsongeschiktheidsdatum plaatsvond, doch niet eerder dan per datum einde dienstverband, zijnde 1 mei 1998. Tussen partijen staat immers vast dat werknemer tot dat moment in dienst was van (de rechtsvoorganger van) Reaal en daarmee voldeed hij aan de begripsomschrijving van werknemer in de cao. Het intreden van de arbeidsongeschiktheid maakte dit niet anders. Nu werknemer voldeed aan het werknemersbegrip in de cao bleef deze cao op hem van toepassing, hetgeen ook geldt voor de cao 1998-2000 die per 1 april 1998 de oude cao verving.