Werkgeefster is niet bevoegd om tijdens de coronacrisis de niet gewerkte uren in mindering te brengen op het tijd-voor-tijd-saldo van werkneemster. Terugboeken tijd-voor-tijd-uren.

Frauderende universitair hoofddocent heeft geen vordering op de universiteit voor haar resterende verlofdagen. De verbintenis van de universiteit om aan werkneemster verlofuren uit te betalen is tenietgegaan door verrekening.

Studiekostenbeding. Werknemer voldoende geïnformeerd over financiële consequenties van volgen studie na meenemen en daarna ondertekenen studieovereenkomst. Studie ook vanwege wens werknemer gestart, zodat werknemer kan worden gehouden aan terugbetalingsverplichting.

Verstoorde arbeidsrelatie, maar niet zodanig dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Werknemer mag in het algemeen over het gevoerde coronabeleid kritische vragen stellen aan werkgever.

Vernietiging schorsingsbesluiten en toelating tot gebruikelijke werkzaamheden X en Y. Niet aannemelijk gemaakt dat schorsing van X en Y noodzakelijk was. Geen reden(en) van schorsing aan partijen medegedeeld, beginsel hoor en wederhoor bovendien niet toegepast. Veiligstellen data en documenten had ook met minder verstrekkende maatregel gekund.

Re-integratie langdurig arbeidsongeschikte werkneemster. Aangepaste functie is nieuw bedongen arbeid geworden. Geen reden voor schadevergoeding, nu ‘mislukte’ re-integratie niet zodanig aan werkgever te verwijten valt dat sprake is van onrechtmatig handelen.

Tussenvonnis. Cao GGZ; overwerk in andere functie tijdens coronapandemie geeft geen recht op uitbreiding uren eigen functie; functiebeschrijving conform vereisten cao? Behoefte aan voorlichting door een deskundige.

Onterecht ontslag op staande voet. Gedrag werknemer dat de dringende reden vormt, is niet vast komen te staan. Werknemer heeft recht op transitievergoeding en billijke vergoeding, waarbij werkgever wordt aangerekend te hebben aangestuurd op een beëindigingsovereenkomst.

Vergoeding overuren van € 80.000 toegewezen over de periode 2015 tot en met 2021 op grond van goed werkgeverschap door stilzwijgende instemming van werkgeefster. Van schending van de klachtplicht of rechtswerking van de gevorderde overuren is niet gebleken.

De vraag is aan de orde of de opzegging op grond van artikel 7:669 lid 3 sub b BW (opzegging na 104 weken arbeidsongeschiktheid, zonder dat herstel binnen 26 weken te verwachten was) het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen/nalaten van werkgever. Werkneemster verzoekt toekenning billijke vergoeding van € 120.000.