Besluit UWV weigering WIA-uitkering berust niet op een deugdelijke motivering, nu daaraan ten onrechte ten grondslag ligt dat appellante in verband met psychische beperkingen niet in staat was haar eigen maatgevende functie uit te oefenen.

Rechtbank is terecht teruggekomen van het in een tussenuitspraak gegeven oordeel. UWV heeft zich in terugvorderingsbesluit terecht op het standpunt gesteld dat de ten onrechte uitgekeerde WIA-uitkering terugbetaald diende te worden en heeft in dat besluit terecht geen belangenafweging gemaakt.

Ten onrechte opgelegde loonsanctie. UWV kon niet in redelijkheid van de werkgever de inzet van meer/andere re-integratie-instrumenten verlangen. Hoewel appellante sneller had kunnen handelen, is niet zodanig traag gehandeld dat sprake is van tekortschieten in de re-integratieverplichtingen.

UWV heeft ten onrechte een administratieve loonsanctie opgelegd. Omdat UWV pas na afloop van de wachttijd de grondslag van het loonsanctiebesluit heeft gewijzigd en de administratieve loonsanctie is voortgezet als inhoudelijke loonsanctie, is de loonsanctie onterecht opgelegd.

Terecht opgelegde loonsanctie. Door de verzekeringsartsen van UWV is overtuigend gemotiveerd dat de bedrijfsarts de beperkingen van werkneemster te ernstig heeft ingeschat en dat onder meer een te afwachtend beleid is gevoerd, waardoor re-integratiemogelijkheden zijn gemist.

Gezien het feit dat de arbeidsongeschiktheid van ex-werkneemster voortkomt uit dezelfde ziekteoorzaak als die op grond waarvan zij arbeidsongeschikt was voor haar werk bij werkgeefster, komt de WGA-uitkering voor rekening van werkgeefster (eigenrisicodrager).

Bepalend voor vaststelling van het maatmaninkomen is het feitelijk genoten inkomen dat betrokkene ontving voor het intreden van arbeidsongeschiktheid. Werknemer heeft werkgeefster niet gemaand tot betalen van cao-loon waardoor het niet betaalde cao-loon niet in aanmerking kan worden genomen bij de vaststelling van het maatmaninkomen.

Een (ambtshalve) beslissing om geen loonsanctie op te leggen, is een besluit in de zin van artikel 1:3 Awb waartegen op grond van artikel 7:1 Awb de mogelijkheid van bezwaar openstaat. De rechtbank heeft ten onrechte geoordeeld dat de in bezwaar genomen beslissing om geen loonsanctie op te leggen aangemerkt moet worden als een nieuw primair besluit.

Dat de werkzaamheden van appellant tijdelijk waren en de inkomsten hieruit op zijn Wwb-uitkering werden gekort, neemt niet weg dat het gaat om werkzaamheden als werknemer in de zin van artikel 6 lid 1 Besluit dagloonregels werknemersverzekeringen, zodat deze bij de berekening van het dagloon in aanmerking genomen dienen te worden.

Herziening en terugvordering uitkering in verband met genoten inkomsten. Geen omstandigheden aanwezig die aan herziening, geheel of gedeeltelijk, met terugwerkende kracht in de weg staan.