Beroep van werkgever op verrekening met te veel betaald loon wordt toegewezen.

Hoe vervelend de aangevoerde financiële onmacht voor werkgeefster ook is, zij kan de financiële problemen niet aan werkneemster tegenwerpen. Financiële onmacht ontheft werkgeefster niet van haar betalingsverplichting.

Werkgeefster mocht conform de cao geen scholingskosten inhouden op de eindafrekening. Van de gestelde verkeersboetes is geen bewijs geleverd. Ook die mochten dan ook niet worden ingehouden.

Mondelinge uitspraak loonvordering. Werkgever doet tevergeefs een beroep op verrekening met opleidingskosten. De nieuwe werkgever van werknemer heeft deze kosten echter al betaald aan werkgever.

Voormalig werkneemster heeft geen recht op uitbetaling van de overuren. Hiervoor ontbrak onder meer de opdracht of instemming van werkgeefster.

Werkgever heeft niet in strijd gehandeld met de Wgbh/cz. Proeftijdontslag is rechtsgeldig gegeven. De loonvordering wordt afgewezen.

‘Vrije uren’ zijn ‘vakantie’ in de zin van artikel 7:634 BW. Werknemer kan aanspraak maken op ORT over de vrije uren.

Werkgever heeft niet met stukken onderbouwd op welk bedrag de toe te wijzen vordering tot betaling van achterstallig loon volgens hem is te berekenen. Toewijzing loonvordering werknemer.

Loonvordering in kort geding wordt toegewezen behalve het gedeelte van de vordering dat is geformuleerd als standpunt. Voor zover daarmee bedoeld is het salaris over januari 2023 te vorderen is dat onvoldoende duidelijk en dat deel zal daarom worden afgewezen.

Vordering achterstallig loon (€ 868,12 bruto) toegewezen. Werkgever is daarnaast gehouden een deugdelijke loonspecificatie te verstrekken op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 100 per dag.