Werknemer die verdacht wordt van en vervolgens wordt veroordeeld voor betrokkenheid bij de invoer van cocaïne raakt volgens UWV verwijtbaar werkloos. De Raad kan zich vinden in het oordeel van UWV en overweegt dat de WW-uitkering terecht blijvend geheel is geweigerd.

UWV heeft terecht besloten tot terugvordering van de betaalde WW-, ZW- en TW-uitkering. Ook het besluit om daarbij een bestuurlijke boete op te leggen blijft in stand. Appellant heeft opzettelijk de informatieplicht geschonden door noch in bezwaar noch in (hoger) beroep de gevraagde informatie te verstrekken.

Rechtbank is terecht teruggekomen van het in een tussenuitspraak gegeven oordeel. UWV heeft zich in terugvorderingsbesluit terecht op het standpunt gesteld dat de ten onrechte uitgekeerde WIA-uitkering terugbetaald diende te worden en heeft in dat besluit terecht geen belangenafweging gemaakt.

Ten onrechte opgelegde loonsanctie. UWV kon niet in redelijkheid van de werkgever de inzet van meer/andere re-integratie-instrumenten verlangen. Hoewel appellante sneller had kunnen handelen, is niet zodanig traag gehandeld dat sprake is van tekortschieten in de re-integratieverplichtingen.

UWV heeft ten onrechte een administratieve loonsanctie opgelegd. Omdat UWV pas na afloop van de wachttijd de grondslag van het loonsanctiebesluit heeft gewijzigd en de administratieve loonsanctie is voortgezet als inhoudelijke loonsanctie, is de loonsanctie onterecht opgelegd.

Artikel 54 Wet SUWI – dat bepaalt dat de minister van Veiligheid en Justitie ten aanzien van de persoon die rechtens zijn vrijheid is ontnomen, onverwijld en kosteloos de gegevens en alle overige opgaven en inlichtingen, waarover deze beschikt en die noodzakelijk zijn voor het recht op uitkering, verstrekt aan het Uitvoeringsinstituut sociale verzekeringen – ontslaat de werknemer niet van zijn eigen informatieplicht. Appellant valt niet alleen objectief maar ook subjectief een verwijt te maken van de schending van zijn inlichtingenverplichting.

Terecht opgelegde loonsanctie. Door de verzekeringsartsen van UWV is overtuigend gemotiveerd dat de bedrijfsarts de beperkingen van werkneemster te ernstig heeft ingeschat en dat onder meer een te afwachtend beleid is gevoerd, waardoor re-integratiemogelijkheden zijn gemist.

Vereiste voor een veroordeling tot schadevergoeding van UWV is dat de gestelde schade verband houdt met het onrechtmatige besluit en aldus sprake is van een causaal verband.

De periode van bedrijfssluiting waarin betrokkene niet heeft gewerkt en niet is betaald kan niet, reeds omdat een overeenkomst daarover ontbreekt, als onbetaald verlof als bedoeld in artikel 1, eerste lid, aanhef en onder i, van het Dagloonbesluit worden aangemerkt.

Berekening dagloon uitzendkracht op basis van laatste dienstbetrekking bij uitzendbureau, toepassing van artikel 3 Dagloonbesluit niet in strijd met artikel 15 ZW, noch met algemene beginselen van behoorlijk bestuur, noch met het Eerste protocol bij het EVRM.