Volgens vaste rechtspraak wordt voor het bepalen van de immateriële schadevergoeding als gevolg van een onrechtmatig besluit aansluiting gezocht bij het civielrechtelijke schadevergoedingsrecht.

De Centrale Raad van Beroep komt wegens het ontbreken van procesbelang niet toe aan de vraag of het Dagloonbesluit een ongerechtvaardigd onderscheid maakt tussen een zieke werknemer en een niet zieke werknemer.

UWV mocht appellante houden aan verklaring rondom werkzaamheden als zelfstandige; WW-uitkering terecht herzien en teruggevorderd.

Geen sprake van een ondubbelzinnige toezegging dat appellant een WW-uitkering zou ontvangen, het beroep op het vertrouwensbeginsel slaagt niet.

Naar aanleiding van het Korošec-arrest van het EHRM preciseert de Raad de uitgangspunten bij de toetsing door de bestuursrechter van de beoordeling van arbeidsongeschiktheid door verzekeringsartsen.

Verzekeringsarts is niet gehouden tot bijzondere motivering in het geval de vastlegging van de beperkingen in de FML een andere uitkomst heeft dan een door de bedrijfsarts opgemaakt rapport. Een door de bedrijfsarts opgestelde FML is slechts bedoeld om de re-integratiemogelijkheden van de betrokkene in kaart te brengen.

Appellant heeft niet aangetoond dat hij meer consignatietoeslagen heeft ontvangen, zodat UWV daarmee terecht geen rekening heeft gehouden bij het vaststellen van het maatmaninkomen.

Appellante meldt uit eigen beweging, maar onjuist en niet tijdig, haar werkhervatting bij UWV. Een boetepercentage van 25% is passend en geboden.

UWV handelt in strijd met Regeling Eigenrisicodragen ZW bij opleggen maatregelen aan ZW-gerechtigde.

Appellant schendt zijn inlichtingenplicht door werkzaamheden als zelfstandige niet (tijdig) bij UWV te melden. Boete van 10% van het benadelingsbedrag passend en geboden, aangezien hij de werkzaamheden binnen een jaar heeft gemeld.